Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

chartae N F

  • 1 Stultorum calami carbones moenia chartae

    Chalk is the pen of fools, walls (their) paper No Graffiti please. Showing that graffiti is nothing new

    Latin Quotes (Latin to English) > Stultorum calami carbones moenia chartae

  • 2 charta

        charta ae, f, χάρτησ, a leaf of the Egyptian papyrus, paper: quodcumque semel chartis inleverit, H.: chartas et scrinia posco, H.: dentata, smooth, L. — A writing, paper: chartae obsoluerunt, the records: ne charta nos prodat: finis chartaeque viaeque, H.: tribus chartis, books, Ct.: si chartae sileant, poems, H.
    * * *
    paper/papyrus (sheet); record/letter, book/writing(s); thin metal sheet/leaf

    Latin-English dictionary > charta

  • 3 ineptus

        ineptus adj. with comp.    [2 in+aptus].—Of persons, absurd, awkward, silly, inept, impertinent: Quid est, inepta, quid vis? T.: ineptus Et iactantior hic paulo est, without tact, H.—Of things, absurd, unsuitable, unfit, impertinent: illa concedis <*>epta esse: causa, T.: ioca: chartae, waste-paper, H.: risu inepto res ineptior nulla est, Ct.: quid est ineptius quam, etc.
    * * *
    inepta, ineptum ADJ
    silly, foolish; having no sense of what is fitting

    Latin-English dictionary > ineptus

  • 4 prae-texō

        prae-texō xuī, xtus, ere,    to weave before, fringe, edge, border: Purpura praetexit amictūs, O.: litora Praetexunt puppes, V.: nationes Rheno praetexuntur, border on the Rhine, Ta.—To border, furnish, provide, adorn: primis litteris sententiae carmen omne praetexitur, i. e. the initial letters of the verses are those of the sentence: omnia lenioribus principiis natura praetexuit, has provided with, etc.: praetexta quercu domus, O.: praetexat fastigia chartae littera, i. e. be written on the margin, Tb.—Fig., to cover, cloak, conceal, disguise: hoc nomine culpam, V.—To assign as a pretext: servatam ab eo filiam, Ta.: nomina speciosa, Ta.

    Latin-English dictionary > prae-texō

  • 5 aliqui

    ălĭqui, aliqua, aliquod; plur. aliqui, aliquae, aliqua [alius-qui; v. aliquis] (the nom. fem. sing. and neutr. plur. were originally aliquae, analogous to the simple quae, from qui:

    tam quam aliquae res Verberet,

    Lucr. 4, 263, and Cic. Fam. 6, 20, 2 MS.; but the adj. signif. of the word caused the change into aliqua; on the other hand, a change of the gen. and dat. fem. sing. alicujus and alicui into aliquae, Charis. 133 P., seems to have been little imitated.—Alicui, trisyl., Ov. Tr. 4, 7, 7.— Dat. and abl. plur. aliquibus, Mel. 2, 5;

    oftener aliquis,

    Liv. 24, 42; 45, 32; Plin. 2, 12, 9, § 55; cf. aliquis), indef. adj., some, any (designating an object acc. to its properties or attributes; while by aliquis, aliquid, as subst. pron., an object is designated individually by name; cf. Jahn in his Jahrb. 1831, III. 73, and the commentators on the passages below).
    I.
    In opp. to a definite object:

    quod certe, si est aliqui sensus in morte praeclarorum virorum, etc.,

    Cic. Sest. 62, 131 B. and K.:

    nisi qui deusvel casus aliqui subvenerit,

    id. Fam. 16, 12, 1 iid.:

    si forte aliqui inter dicendum effulserit extemporalis color,

    Quint. 10, 6, 5 Halm:

    ex hoc enim populo deligitur aliqui dux,

    Cic. Rep. 1, 44, 68 B. and K.:

    si ab eā deus aliqui requirat,

    id. Ac. Pr. 2, 7, 19 iid.:

    an tibi erit quaerendus anularius aliqui?

    id. ib. 2, 26, 86 iid.:

    tertia (persona) adjungitur, quam casus aliqui aut tempus imponit,

    id. Off. 1, 32, 115 iid.; so id. ib. 3, 7, 33 iid.:

    lapis aliqui,

    Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147 Zumpt:

    harum sententiarum quae vera sit, deus aliqui viderit,

    id. Tusc. 1, 11, 23 B. and K.:

    aliqui talis terror,

    id. ib. 4, 16, 35, and 5, 21, 62 iid.:

    si te dolor aliqui corporis, etc.,

    id. Fam. 7, 1 iid.; and many other passages, where transcribers or editors have ignorantly substituted aliquis; cf. also Heind. ad Cic. N. D. 3, 38, 91:

    Ut aliqua pars laboris minuatur mihi,

    Ter. Heaut. prol. 42 Fleck.:

    in quo aliqua significatio virtutis adpareat,

    Cic. Off. 1, 15, 46 B. and K.:

    Cum repetes a proximo tuo rem aliquam,

    Vulg. Deut. 24, 10:

    numquam id sine aliquā justā causā existimarem te fecisse,

    Cic. Fam. 11, 27, 7:

    aliquae laudes, aliqua pars,

    id. ib. 9, 14:

    aliquae mulieres,

    Vulg. Luc. 8, 2: aliquod rasum argenteum, Plaut. Truc. 1, 1, 33:

    rasum aënum aliquod,

    id. ib. 1, 1, 34:

    evadet in aliquod magnum malum,

    Ter. Ad. 3, 4, 64:

    qui appropinquans aliquod malum metuit,

    Cic. Tusc. 4, 16, 35:

    esse in mentibus hominum tamquam oraculum aliquod,

    id. Div. 2, 48, 100:

    si habuerit aliquod juramentum,

    Vulg. 3 Reg. 8, 31: sive plura sunt, sive aliquod unum, or some one only, Cic. de Or, 2, 72, 292:

    ne aliquas suscipiam molestias,

    id. Am. 13, 48; id. Off. 1, 36:

    necubi aut motus alicujus aut fulgor armorum fraudem detegeret,

    Liv. 22, 28, 8:

    ne illa peregrinatio detrimentum aliquod afferret,

    Nep. Att. 2, 3:

    me credit aliquam sibi fallaciam portare,

    Ter. And. 2, 6, 1:

    qui alicui rei est (sc. aptus),

    who is fitted for something, id. Ad. 3, 3, 4: demonstrativum genus est, quod tribuitur in alicujus certae personae laudem aut vituperationem, to the praise or blame of some particular person, Cic. Inv. 1, 7:

    alicui Graeculo otioso,

    id. de Or. 1, 22, 102:

    totiens alicui chartae sua vincula dempsi,

    Ov. Tr. 4, 7, 7:

    invenies aliquo cum percussore jacentem,

    Juv. 8, 173 al. —
    II.
    In opp. to no, none, some:

    exorabo aliquo modo,

    Plaut. Stich. 4, 2, 41:

    ut huic malo aliquam producam moram,

    Ter. And. 3, 5, 9:

    olim quom ita animum induxti tuum, Quod cuperes, aliquo pacto efficiundum tibi,

    id. ib. 5, 3, 13 (= quoquo modo, Don.):

    haec enim ille aliquā ex parte habebat,

    in some degree, Cic. Clu. 24 fin.; so id. Fin. 5, 14, 38, and id. Lael. 23, 86:

    nihil (te habere), quod aut hoc aut aliquo rei publicae statu timeas,

    in any condition whatever, id. Fam. 6, 2: nec dubitare, quin aut aliquā re publicā sis futurus, qui esse debes;

    aut perditā, non afflictiore conditione quam ceteri,

    id. ib. 6, 1 fin.:

    gesta res exspectatur, quam quidem aut jam esse aliquam aut appropinquare confido,

    id. Fam. 12, 10, 2: intelleges te aliquid habere, quod speres;

    nihil quod timeas,

    id. ib. 6, 2:

    Morbus est animi, in magno pretio habere in aliquo habenda vel in nullo,

    Sen. Ep. 75, 10:

    quin ejus facti si non bonam, at aliquam rationem afferre soleant,

    Cic. Verr. 3, 85, 195; so id. Off. 1, 11, 35:

    si liberos bonā aut denique aliquā re publicā perdidissent,

    id. Fam. 5, 16, 3.—Pregn., some considerable:

    aliquod nomenque decusque,

    no mean, Verg. A. 2, 89; cf. aliquis, II. C.—
    III.
    With non, neque, and non.. sed:

    si non fecero ei male aliquo pacto,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 23:

    si haec non ad aliquos amicos conqueri vellem,

    Cic. Verr. 5, 71:

    non vidistis aliquam similitudinem,

    Vulg. Deut. 4, 15; ib. Luc. 11, 36; ib. Col. 2, 23:

    quod tu neque negare posses nec cum defensione aliquā confiteri,

    Cic. Verr. 1, 55, 154; 4, 7, 14; id. Tusc. 1, 3, 6; Caes. B. C. 1, 85, 5:

    neque figuras aliquas facietis vobis,

    Vulg. Lev. 19, 28; ib. 2 Par. 22, 9:

    sceleri tuo non mentem aliquam tuam, sed fortunam populi Romani obstitisse,

    Cic. Cat. 1, 6; so id. Balb. 28, 64; Tac. Or. 6.—
    IV.
    With numerals, as in Gr. tis, and Engl. some, to express an indefinite sum or number:

    aliquos viginti dies,

    some twenty days, Plaut. Men. 5, 5, 47: quadringentos aliquos milites, Cato, Orig. ap. Gell. 3, 7, 6, and Non. 187, 24:

    aliqua quinque folia,

    Cato, R. R. 156, quoted in Varr. R. R. 1, 2, 28:

    introductis quibusdam septem testibus,

    App. Miles. 2:

    tres aliqui aut quattuor,

    Cic. Fin. 2, 19, 62 (cf. in Gr. es diakosious men tinas autôn apekteinan, Thuc. 3, 111; v. Sturtz, Lex. Xen. s. v. tis, and Shäfer, Appar. ad Demosth. III. p. 269).—
    V.
    A.. Sometimes with alius, any other (cf. aliquis, II. A.):

    quae non habent caput aut aliquam aliam partem,

    Varr. L. L. 9, 46, 147:

    dum aliud aliquid flagiti conficiat,

    Ter. Phorm. 5, 2, 5:

    hoc alienum est aut cum aliā aliquā arte est commune,

    Cic. de Or. 2, 9:

    aliusne est aliquis improbis civibus peculiaris populus,

    id. Sest. 58, 125 B. and K.; id. Inv. 1, 11, 15.—
    B.
    With alius implied (cf. aliquis, II. B.):

    dubitas ire in aliquas terras,

    some other lands, Cic. Cat. 1, 8:

    judicant aut spe aut timore aut aliquā permotione mentis,

    id. de Or. 2, 42; id. Tusc. 3, 14, 30; id. Tim. 5:

    cum mercaturas facerent aut aliquam ob causam navigarent,

    id. Verr. 5, 28, 72; id. Rep. 3, 14, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > aliqui

  • 6 Arpinas

    Arpīnum, i, n., a town in Latium, the birthplace of Cicero and Marius, now Arpino, Cic. Att. 2, 8; cf. Mann. Ital. I. 676.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnas, ātis (nom. Arpinatis, Cato ap. Prisc. p. 629 P.; cf. Ardeatis), adj., of or pertaining to Arpinum:

    fundus,

    Cic. Agr. 3, 2, 8:

    aquae,

    id. Att. 1, 16:

    iter,

    id. ib. 16, 13.— Subst.: Ar-pīnātes, ium, m., the inhabitants of Arpinum, Cic. Off. 1, 7, 21; so id. Att. 4, 7; 15, 15; so also Inscr. Orell. 571 (cf. Cic. Fam. 13, 11); Plin. 3, 5, 9, § 63: Arpinas (per antonomasiam) for Cicero, Symm. Carm. Ep. 1, 1; and for Marius, the countryman of Cicero (cf. Arpinum), Sid. Carm. 9, 259.—
    B.
    Arpīnus, a, um, adj., of Arpinum:

    chartae,

    i. e. Cicero's, Mart. 10, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpinas

  • 7 Arpinates

    Arpīnum, i, n., a town in Latium, the birthplace of Cicero and Marius, now Arpino, Cic. Att. 2, 8; cf. Mann. Ital. I. 676.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnas, ātis (nom. Arpinatis, Cato ap. Prisc. p. 629 P.; cf. Ardeatis), adj., of or pertaining to Arpinum:

    fundus,

    Cic. Agr. 3, 2, 8:

    aquae,

    id. Att. 1, 16:

    iter,

    id. ib. 16, 13.— Subst.: Ar-pīnātes, ium, m., the inhabitants of Arpinum, Cic. Off. 1, 7, 21; so id. Att. 4, 7; 15, 15; so also Inscr. Orell. 571 (cf. Cic. Fam. 13, 11); Plin. 3, 5, 9, § 63: Arpinas (per antonomasiam) for Cicero, Symm. Carm. Ep. 1, 1; and for Marius, the countryman of Cicero (cf. Arpinum), Sid. Carm. 9, 259.—
    B.
    Arpīnus, a, um, adj., of Arpinum:

    chartae,

    i. e. Cicero's, Mart. 10, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpinates

  • 8 Arpinum

    Arpīnum, i, n., a town in Latium, the birthplace of Cicero and Marius, now Arpino, Cic. Att. 2, 8; cf. Mann. Ital. I. 676.— Hence,
    II.
    Derivv.:
    A.
    Arpīnas, ātis (nom. Arpinatis, Cato ap. Prisc. p. 629 P.; cf. Ardeatis), adj., of or pertaining to Arpinum:

    fundus,

    Cic. Agr. 3, 2, 8:

    aquae,

    id. Att. 1, 16:

    iter,

    id. ib. 16, 13.— Subst.: Ar-pīnātes, ium, m., the inhabitants of Arpinum, Cic. Off. 1, 7, 21; so id. Att. 4, 7; 15, 15; so also Inscr. Orell. 571 (cf. Cic. Fam. 13, 11); Plin. 3, 5, 9, § 63: Arpinas (per antonomasiam) for Cicero, Symm. Carm. Ep. 1, 1; and for Marius, the countryman of Cicero (cf. Arpinum), Sid. Carm. 9, 259.—
    B.
    Arpīnus, a, um, adj., of Arpinum:

    chartae,

    i. e. Cicero's, Mart. 10, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > Arpinum

  • 9 Cicero

    Cĭcĕro, ōnis, m., = Kikerôn, a Roman cognomen in the gens Tullia.
    I.
    M. Tullius Cicero, the greatest of the Roman orators and writers; born on the 3d of January, 106 B.C. (648 A.U.C.), at Arpinum (hence Arpinae chartae, Mart. 10, 19, 17);

    assassinated, at the age of sixty-three years, by the soldiers of Antonius, 43 B.C. (711 A.U.C.): ille se profecisse sciat, cui Cicero valde placebit,

    Quint. 10, 1, 112; Juv. 10, 114 al.— Hence,
    B.
    Cĭcĕrōnĭānus, a, um, adj., Ciceronian:

    simplicitas, Plin. praef. § 22: mensa,

    id. 13, 16, 30, § 102:

    aquae,

    in the villa of Cicero, at Puteoli, medicinal to the eyes, id. 31, 2, 3, § 6.— Subst.:

    Ciceronianus es, non Christianus,

    i. e. a follower of Cicero, Hier. Ep. 22, n. 30.—
    II.
    Q. Tullius Cicero, the brother of I., whose work, De petitione consulatūs, is yet extant.

    Lewis & Short latin dictionary > Cicero

  • 10 Ciceronianus

    Cĭcĕro, ōnis, m., = Kikerôn, a Roman cognomen in the gens Tullia.
    I.
    M. Tullius Cicero, the greatest of the Roman orators and writers; born on the 3d of January, 106 B.C. (648 A.U.C.), at Arpinum (hence Arpinae chartae, Mart. 10, 19, 17);

    assassinated, at the age of sixty-three years, by the soldiers of Antonius, 43 B.C. (711 A.U.C.): ille se profecisse sciat, cui Cicero valde placebit,

    Quint. 10, 1, 112; Juv. 10, 114 al.— Hence,
    B.
    Cĭcĕrōnĭānus, a, um, adj., Ciceronian:

    simplicitas, Plin. praef. § 22: mensa,

    id. 13, 16, 30, § 102:

    aquae,

    in the villa of Cicero, at Puteoli, medicinal to the eyes, id. 31, 2, 3, § 6.— Subst.:

    Ciceronianus es, non Christianus,

    i. e. a follower of Cicero, Hier. Ep. 22, n. 30.—
    II.
    Q. Tullius Cicero, the brother of I., whose work, De petitione consulatūs, is yet extant.

    Lewis & Short latin dictionary > Ciceronianus

  • 11 confectura

    confectūra, ae, f. [conficio], a making, preparing (post-Aug. and rare):

    mellis,

    Col. 9, 14, 5:

    chartae,

    Plin. 13, 12, 23, § 75:

    caerulei,

    id. 33, 13, 57, § 162.

    Lewis & Short latin dictionary > confectura

  • 12 densitas

    densĭtas, ātis, f. [densus], thickness, density (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit.:

    limus spissatur et in densitatem coit,

    Plin. 35, 15, 51, § 178:

    chartae,

    id. 13, 12, 24, § 78:

    umoris,

    id. 11, 3, 2, § 6; Vulg. Isa. 9, 18 al. —
    II.
    Trop.:

    sententiarum,

    Quint. 8, 5, 26:

    figurarum,

    id. 9, 2, 72.

    Lewis & Short latin dictionary > densitas

  • 13 epistolaris

    ĕpistŭlāris ( epistol-, v. epistula init.), e, adj. [epistula], of or belonging to a letter, epistolary.
    I.
    Adj.:

    chartae,

    letter-paper, Mart. 14, 11 in lemm.; Dig. 33, 9, 3, § 10:

    colloquium,

    epistolary, Aug. Ep. ad Marcell. 5.—
    II.
    Subst.: epistŭlāris, is, f., a messenger of the Eagle of Jupiter:

    epistularis tua,

    Mart. Cap. 9, § 896.— Plur.: epistulāres, ium, m., state secretaries, Cod. Th. 6, 30, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > epistolaris

  • 14 epistulares

    ĕpistŭlāris ( epistol-, v. epistula init.), e, adj. [epistula], of or belonging to a letter, epistolary.
    I.
    Adj.:

    chartae,

    letter-paper, Mart. 14, 11 in lemm.; Dig. 33, 9, 3, § 10:

    colloquium,

    epistolary, Aug. Ep. ad Marcell. 5.—
    II.
    Subst.: epistŭlāris, is, f., a messenger of the Eagle of Jupiter:

    epistularis tua,

    Mart. Cap. 9, § 896.— Plur.: epistulāres, ium, m., state secretaries, Cod. Th. 6, 30, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > epistulares

  • 15 epistularis

    ĕpistŭlāris ( epistol-, v. epistula init.), e, adj. [epistula], of or belonging to a letter, epistolary.
    I.
    Adj.:

    chartae,

    letter-paper, Mart. 14, 11 in lemm.; Dig. 33, 9, 3, § 10:

    colloquium,

    epistolary, Aug. Ep. ad Marcell. 5.—
    II.
    Subst.: epistŭlāris, is, f., a messenger of the Eagle of Jupiter:

    epistularis tua,

    Mart. Cap. 9, § 896.— Plur.: epistulāres, ium, m., state secretaries, Cod. Th. 6, 30, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > epistularis

  • 16 harundo

    hărundo (better than ărundo, Bramb. s. v.; Wagn. Orthog. Verg. p. 441; Rib. Prol. Verg. p. 422, though the latter is freq. in MSS. and edd.; v. infra), ĭnis, f. [etym. dub.; perh. from root ar-, to set in motion; Sanscr. aras, swift; aranjas, a wood, as that which grows; cf.: ulmus, ulva, alnus, Corss. Ausspr. 1, 530 sq.].
    I.
    Prop., the reed, cane (taller than canna; cf.

    also: culmus, calamus, stipula),

    Cato, R. R. 6, 3; Plin. 16, 36, 64, § 156 sqq.:

    intus medullam sabuci (habent)... inanitatem harundines,

    id. 13, 22, 42, § 122:

    longa parvae sub arundine cannae,

    Ov. M. 8, 337:

    fluvialis,

    Verg. G. 2, 414;

    used for covering or thatching huts and houses,

    Plin. 16, 36, 64, § 156; Vitr. 2, 1, 3;

    esp. in encampments: casae ex harundinibus textae,

    Liv. 35, 27, 3 Weissenb.:

    teneris harundinum radicibus contusis equos alere,

    Caes. B. C. 3, 58, 3.—Prov.:

    arundo vento agitata,

    Vulg. Matt. 11, 7; Luc. 7, 24:

    arundinem quassatam non confringet,

    ib. Matt. 12, 20. —
    II.
    Meton. of any thing made of reed or cane.
    A.
    A fishing-rod:

    hisce hami atque haec harundines sunt nobis quaestu,

    Plaut. Rud. 2, 1, 5:

    haec laqueo volucres, hacc captat arundine pisces,

    Tib. 2, 6, 23 Müll.:

    hos aliquis tremula, dum captat arundine pisces, vidit,

    Ov. M. 8, 217 Merk.; 13, 293; 14, 651.—
    B.
    Limed twigs for catching birds:

    parati aucupes cum harundinibus fuerunt,

    Petr. 40, 6:

    volucres, quas textis harundinibus peritus artifex tetigit,

    id. 109, 7:

    cantu fallitur ales, callida dum tacita crescit harundo manu,

    Mart. 14, 218, 2 Schneidewin:

    aut (si) crescente levis traheretur arundine praeda,

    id. 9, 54, 3 id.:

    ut qui viscatos populatur arundine lucos,

    Sil. 7, 674:

    harundine sumptā Faunus plumoso sum deus aucupio,

    Prop. 4 (5), 2, 33.—
    C.
    A wreath or crown made of reeds;

    as the head of Priapus: ast inportunas volucres in vertice harundo terret fixa,

    Hor. S. 1, 8, 6 B. and K.;

    v. Orell. ad loc.—Esp. worn by river deities: (Tiberini) crines umbrosa tegebat harundo,

    Verg. A. 8, 34 Rib.;

    of the river Calydonius: inornatos redimitus arundine crines,

    Ov. M. 9, 3:

    subita cur pulcher arundine crines velat Hylas,

    Val. Fl. 1, 218:

    (Glaucus) caputque redimitus arundine,

    Vell. Pat. 2, 83;

    and of the Tiber: et arundinis altae concolor in viridi fluitabat silva capillo,

    Sid. Paneg. Anthem. 333:

    velatus harundine glauca Mincius,

    Verg. A. 10, 205 Rib.—
    D.
    The shaft of an arrow:

    quod fugat obtusum est, et habet sub arundine plumbum,

    Ov. M. 1, 471:

    pennaque citatior ibat quae redit in pugnas fugientis arundine Parthi,

    Sil. 10, 12; Cels. 7, 5, 2.—Hence (pars pro toto), an arrow:

    inque cor hamata percussit arundine Ditem,

    Ov. M. 5, 384; 8, 382; 10, 526;

    11, 325: haeret lateri letalis harundo,

    Verg. A. 4, 73 Rib. (Forbig. and Conington, arundo); id. ib. 7, 499.—
    E.
    A pen:

    neve notet lusus tristis harundo tuos,

    Mart. 1, 3, 10:

    inque manus chartae, nodosaque venit harundo,

    Pers. 3, 11. The best came from Cnidus:

    Cnidia,

    Aus. Ep. 7, 49; and:

    Acidalia,

    Mart. 9, 14, 3.—
    F.
    A reed pipe, shepherd's pipe, Pan-pipes, = surinx (an instrument made of several reeds, fastened together with wax, each successive reed somewhat shorter than the preceding):

    junctisque canendo vincere arundinibus servantia lumina temptat,

    Ov. M. 1, 684; cf. id. ib. 1, 707 sq.;

    11, 154: agrestem tenui meditabor harundine Musam,

    Verg. E. 6, 8; cf.:

    compacta solitum modulatur harundine carmen,

    id. Cul. 100:

    nec crepuit fissa me propter harundine custos,

    Prop. 4 (5), 7, 25.—
    G.
    A flute (made of the kalamos aulêtikos, Theophr. 4, 12):

    Satyri reminiscitur alter, quem Tritoniaca Latoüs arundine victum affecit poena,

    Ov. M. 6, 384.—
    H. K.
    A reed for brushing down cobwebs:

    ecferte huc scopas semulque harundinem,

    Plaut. Stich. 2, 2, 23.—
    L.
    A kind of transverse bar along which vines were trained:

    jugorum genera fere quatuor,... harundo, ut in Arpino,

    Varr. R. R. 1, 8, 2.—
    M.
    A rod (for beating, punishing):

    ac me iterum in cellam perduxit, et harundinem ab ostio rapuit iterumque mulcavit,

    Petr. 134.—
    N.
    Splints for holding together injured parts of the body, Suet. Aug. 80.—
    O.
    A measuring-rod, Prud. Psych. 826.—
    P.
    A hobbyhorse, cane-horse, as a child's plaything:

    equitare in harundine longa,

    Hor. S. 2, 3, 248; cf.:

    non erubuit (Socrates) cum, interposita arundine cruribus suis, cum parvulis filiolis ludens, ab Alcibiade risus est,

    Val. Max. 8, 8 ext. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > harundo

  • 17 ina

    īna, ae, f., a thin fibre in paper (very rare), Marc. Emp. 31: exiles et ilia a tenuitate inarum, quas Graeci in chartis ita appellant, videntur esse dicta, Paul. ex Fest. s. v. exiles, p. 81 Müll.; cf.: ilia dicta ab ina, quae pars chartae est tenuissima, id. s. v. ilia, p. 104 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > ina

  • 18 ineptus

    ĭneptus, a, um, adj. [2. in-aptus], unsuitable, impertinent, improper, tasteless, senseless, silly, pedantic, absurd, inept, without tact (class.):

    quem enim nos ineptum vocamus, is mihi videtur ab hoc nomen habere ductum, quod non sit aptus. Idque in sermonis nostri consuetudine perlate patet. Nam qui aut tempus quid postulet, non videt, aut plura loquitur, aut se ostentat, aut eorum quibuscum est, vel dignitatis, vel commodi rationem non habet, aut denique in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus esse dicitur,

    Cic. de Or. 2, 4, 17:

    nihil insolens aut ineptum,

    id. Or. 9, 29:

    negotium,

    id. Tusc. 1, 35, 86:

    causa,

    Ter. And. 1, 5, 22:

    lusibus advertere numen ineptis,

    Ov. Tr. 2, 223:

    sententiae inepto inanique impetu,

    Gell. 12, 2, 1:

    ineptus et jactantior hic paulo est (i. q. nimis officiosus, negotiosus ardelio),

    Hor. S. 1, 3, 49:

    chartae,

    waste-paper, id. Ep. 2, 1, 270:

    lictor,

    foolish, impertinent, Pers. 5, 175.— Comp.:

    quod est multo ineptius,

    Quint. 9, 2, 70.— Sup.:

    ineptissimae figurae,

    Quint. 9, 3, 100: ineptissimum est, with a subject - clause, id. 1, 7, 2; 11, 3, 126.—

    As an abusive epithet: quid est, inepta, quid rides?

    Ter. Eun. 5, 7, 6; so,

    inepte,

    Ov. R. Am. 472; id. Am. 1, 14, 36; id. A. A. 1, 306.— Adv.: ĭneptē, improperly, impertinently, foolishly, absurdly, ineptly (class.):

    interdum inepte stultus es,

    Plaut. Most. 2, 2, 64:

    disserere,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    dicere,

    id. Brut. 82, 284:

    nil molitur inepte,

    Hor. A. P. 140:

    inepte et frigide uti verbis,

    Gell. 13, 24, 7:

    fautor ( = favens),

    Hor. S. 1, 10, 2:

    cornicari,

    Pers. 5, 12. — Comp.:

    delirare,

    Lact. Inst. 3, 17.— Sup.:

    ineptissime fieri,

    Quint. 11, 3, 131.

    Lewis & Short latin dictionary > ineptus

  • 19 lentigo

    lentīgo, ĭnis, f. [2. lens], a lentil-shaped spot.
    I.
    In gen.:

    stellio plenus lentigine,

    Plin. 29, 4, 28, § 90:

    chartae,

    id. 13, 12, 25, § 81.—
    II.
    In partic., a freckly eruption, freckles, lentigo:

    lentiginem habere,

    Plin. 30, 2, 6, § 16:

    faciem lentigine obducit,

    id. 29, 4, 22, § 73:

    lentiginem corrigere,

    id. 22, 25, 74, § 156:

    emendare,

    id. 23, 1, 16, § 23:

    sanare,

    id. 24, 9, 38, § 63:

    lentigines e facie tollere,

    id. 20, 2, 4, § 9.

    Lewis & Short latin dictionary > lentigo

  • 20 maelis

    1.
    mēles ( maeles) and mēlis ( mae-lis), is, f., a marten or badger, Varr. R. R. 3, 12, 3; Plin. 8, 38, 58, § 138; Grat. Cyneg. 340.
    2.
    Mĕles, ētis, m., Melês, a river in Ionia, near Smyrna, on the banks of which, it is said, Homer was born, Plin. 5, 29, 31, § 118; Stat. S. 2, 7, 33; 3, 3, 60.—Hence,
    A.
    Mĕlētēus, a, um, adj., Meletean, poet. for Homeric:

    chartae,

    Tib. 4, 1, 200.—
    B.
    Mĕ-lētīnus, a, um, adj., Meletine:

    deae,

    dwelling at Meles, Ov. F. 4, 236.
    3.
    Mĕles, ium, f. plur., a village in the Samnite territory, Liv. 27, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > maelis

См. также в других словарях:

  • CHARTAe per perticas pendentes — propter grandinem, avertendam (scil. superstitio, quae prohibitur in Capitulis caroli M. A. C. 789. c. 18 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • chartae — char·ta || tʃɑːtÉ™ n. written contract or document, pact; constitution …   English contemporary dictionary

  • chartae libertatum — The charters of liberties, the Magna Charts and the Charts de Forests. See 4 Bl Comm 423 …   Ballentine's law dictionary

  • FOSILEM (per) Chartae inhaerentem investitura — per FOSILEM Chartae inhaerentem investitura vide suo loco. Est autem Fosilis idem cum Ina qnod vide …   Hofmann J. Lexicon universale

  • secundum formam chartae — /sakandam formam kartiy/ According to the form of the charter (deed) …   Black's law dictionary

  • warrantia chartae — /wohraensh(iy)a kartiy/ In old English practice, warranty of charter. A writ which lay for one who, being enfeoffed of lands or tenements, with a clause of warranty, was afterwards impleaded in an assize or other action in which he could not… …   Black's law dictionary

  • Articuli Magnae Chartae — The preliminary forty nine articles forming the basis for the Magna Charta …   Ballentine's law dictionary

  • de warrantia chartae — A writ of warranty of charter …   Ballentine's law dictionary

  • In cujus rei testimonium huic chartae (vel scripto) nostra sigilla apposuimus — In witness whereof we have set our seals to this charter (or writing) …   Ballentine's law dictionary

  • secundum formam chartae — According to the form of the deed or charter …   Ballentine's law dictionary

  • warrantia chartae — A writ for the enforcement of a warranty contained in a deed …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»